زیورهایی از جنس رویا، خاک و بازتابِ بودن
در پسین، زیورآلات صرفاً ابزاری برای زینت نیستند؛ آن‌ها زبان‌اند-زبانی برای بیانِ بی‌کلامِ حس، خاطره، هویت، انتقاد، تفسیر و... . ما زیورها را نمی‌سازیم تا فقط زیبا باشند، بلکه می‌سازیمشان تا چیزی بگویند.
هر قطعه از زیورآلات پسین، نقطه‌ای است از یک نقشه‌ی درونی؛ یک ردّ پا بر بستر بدن، که با هر حرکت، با هر نور، با هر نگاه، جان می‌گیرد و روایت می‌شود.
ما از تمام موادی که در زندگی قابل لمس هستند و گاه حتی از متریال‌های بازیافتی بهره می‌گیریم-نه از سر تنوع، بلکه برای کشف پیوندی تازه میان ماده و معنا.
هر گوشواره، انگشتر، گردن‌آویز یا دستبند در پسین، روایتی‌ست که از طبیعت الهام گرفته و با دست و دل شکل گرفته است؛ برخی ریشه در خاک دارند، برخی در باد، بعضی در خیال پرسه می‌زنند و برخی دیگر صدای خاموش گذشته را باز می‌خوانند.
در طراحی زیورآلات پسین، فرم‌هایی پدید می‌آیند که نه مطیع تقارن‌اند، نه اسیر الگوهای از پیش تعیین شده. ما به خطوط آزاد، بافت‌های زنده، رنگ‌های جسور و سطوح خشن یا نرم اعتماد می‌کنیم-چرا که زندگی نیز همین است: ناهماهنگ، غیر قابل پیش‌بینی، اما زیبا.
زیورهای ما برای زنان و مردانی ساخته شده‌اند که در جست‌وجوی معنا هستند؛ ذهن‌هایی که زیبایی را نه در تقلید، بلکه در تفاوت، نه در زرق، بلکه در رنگ می‌جویند.
پسین، روایتی‌ست از حضورِ خلاق و بی‌واسطه‌ی زن و مردِ معاصر ایرانی؛ زنی که در تن‌‌پوشی ساده، معنایی عمیق پنهان کرده است.
